شب های سرگشتگی

نیو بارون نیو بارون، نزن سر چاک زخمم اُو
گوال آویده ایی زخمُم وَ زهرهِ غصه‌ی هر شو
نه ره ای، پیشِ رو دارُم ، نه ره هی تا که وَرگردُم
بلالُم کِرده ایی زِندِی که هر شو ایکُنُم بو بو

لایقُم نا لایقُم هر چی که بو ایخوم تنه
لایقی نالایقی، ریی جُفت تِیُم اینوم تنه
هرچه کردِن هرچه دیدُم، هرچه بد بیده گذشت
دهسه هر کار ایزنُم، تا عاقبت بینُم تنه

دردِ دل آدم فقیر ارزش نداره سی کسی
جونشه بی فیده یه حتی دراره سی کسی
دردِ بی درمونیه،دردِ فقیری روز و شو
دردَلِش مِن قلبشه دردی نی یاره سی کسی

مهر تو بر این دلِ من تا نشست
جز تو دگر وصله به دیگر نبست